Historia

Historia pana lisa:

Najdawniejszym znanym nam przodkiem lisa jest zwierz żyjący 400 000 – 650 000 tysięcy lat temu na terenach Eurazji oraz Ameryki Północnej. Był o wiele większy od dzisiejszego lisa – lecz jest to między nimi jedna z niewielu znaczących różnic. Mięsożercy, tacy jak lis, pojawili się u schyłku epoki dinozaurów. Początkowo były to istoty stricte owadożerne, by następnie zacząć polować na większe zwierzęta roślinożerne. Roślinożercy jednak stawali się w miarę upływu czasu coraz szybsi i pierwsi mięsożercy przeszli dużą ewolucję, dzieląc się na psowate i kotowate. Lis należy do tych pierwszych. Sposób odżywiania się psowatych, z racji ich mniejszych rozmiarów, stał się o wiele bardziej urozmaicony niż kotowatych – co wspaniale dziś pokazuje przykład absolutnie wszystkożernego lisa. Lis, występujący naturalnie na całej półkuli północnej został na półkulę południową sprowadzony przez człowieka – do Australii. Dokonali tego osadnicy brytyjscy, którzy pragnęli zapełnić australijskie lasy lisem, by mieć na co polować – bowiem tamtejsza zwierzyna nie dostarczała im wystarczającej rozrywki w czasie polowania. Lis w Australii przyjął się świetnie – niektórzy twierdzą nawet, że aż za dobrze, bowiem zagraża niektórym rodzimym australijskim stworzeniom i jego populacja musi być nieustannie regulowana przez człowieka.

Lis od dawna był dla człowieka ważnym stworzeniem. Pierwszy raz pojawił się w literaturze już w VI wieku p.n.e., gdzie wykorzystał go Ezop. Przypisał wówczas lisowi wiele cech ludzkich, które do dziś się nie zmieniły - przede wszystkim spryt i chciwość. Lis jest zwierzyną łowną. Na Wyspach Brytyjskich od XVIII wieku poluje się na niego konno z psami gończymi. Również we Francji polowanie na lisy ma długą tradycję. W Polsce z kolei żadne jego formy, ani polowanie konne, ani z bronią palną, ani rozkopywanie nor, nie są dozwolone. Człowiek od zawsze podziwiał i pragnął zdobyć futro lisa - niektóre jego odmiany charakteryzują się rzeczywiście piękną, unikatową sierścią. Początkowo futra zdobywano jedynie w polowaniu - jednak już w XIX wieku w Kanadzie założono pierwszą fermę hodowlaną lisów. Trzymano w niej lisy o futrze czarnym oraz srebrzystym - uzyskano w ten sposób lisa o pięknej sierści, za którą ludzie wiele płacili. Dziś najwięcej ferm hodowlanych jest na północy globu - najcenniejsze są te pochodzące z Rosji. Również w Polsce hoduję się lisa - u nas błękitnego, choć w innych krajach popularniejsze są inne odmiany, na przykład srebrzysty, wirginijski, rudy lub piesiec. Do uszycia jednego futra potrzeba od 7 do 14 skór, a do uszycia kurtki - od 4 do 8.

Vulpes skinneri - wymarły gatunek lisa

Naukowcy odkryli liczące 2 miliony lat szczątki kopalne z lisa.

Starożytny przodek współczesnego zwierzęcia znaleziono w RPA w miejscu zwanym kolebką ludzkości ze względu na jego znaczenie w ludzkich odkryć kopalnych.

Nowe skamieniałości lisa składają się z żuchwy i części szkieletu.

Coś nowego:

Szperałam trochę i znalazłam dosyć interesującą rzecz:

1. Samica lisa dojrzewa płuciowo w 9 miesiącu życia ale zostaje z matką do 1 roku życia i pomaga matce wychować kolejny miot, czym uczy się  jak dobrze zająć się własnymi.

2.  Na wierzchniej stronie ogona, przy nasadzie, znajduje się gruczoł wydzielający substancję zapachową charakterystyczną dla lisa.

3. 78% diety lisa składa się z królików

4. Lisa zarażony wścieklizną ginie maksymalnie po trzech tygodniach (Zdarzały się okresy, gdy wścieklizna potrafiła zabić 80% lisów z całej populacji na danym terenie.Na szczęście wobec wielkiej płodności lisów, które potrafią wydać na świat nawet do 12 lisiąt, populacja taka w ciągu 4 lat odnawiała się.  )